سلام بر دوستان خدادوست

شرمنده‎ام که مدتی نبودم اما یه چیزی به ذهنم رسیده و اونم اینکه:

تا حالا شنیدیم که: هر چه بگندد نمکش می‎زنند    وای به روزی که بگندد نمک

اما خیلی جالبه که نمک وجود آدمی عبارت است از اینکه وقتی بی حیاییش به حدی میرسه که گناه انجام میده، درونش ملامتش میکنه و میگه خاک تو سرت. لااقل از خودت خجالت بکش....

خلاصه ایشالله که منظورمو گرفتید دیگه: زشتی کار زشت هنوز تو ذهن آدم تبدیل به خوبی نشده و همون جلوه‎ی زشت باقیه. اون همون نمکه هستش که تا نگندیده امید اینکه آدم زباله نشه هست اما