بعضی وقتا دل آدم از هر چی دنیا و دنیاییه میگیره. میدونید چرا؟

ایکاش آدما حتی یک روز هم که شده فقط به وظایفی که دارند فکر کنند، یعنی انچه که دلشون میخواد، از قبیل بالا بردن شأن زمینی خود، تحقیر دیگران، ضایع کردن بقیه، مطرح نمودن حرف و حدیث خویش، شادیهای زودگذر، خلاصه همه چیزایی که این نفس لعنتی از صاحبش میخواد همشو یه روز بذارن کنار. فقط به این فکر کنند که چگونه باشم که خدا بیشتر از همه منو دوسداشته باشه.

یعنی خداییش خدایی باشم...

یادته گفتن با حلوا حلوا گفتن دهن شیرین نمیشه؟

اونا یادشون رفت به ما (مثلاً) بچه مذهبی ها بگن که:

با زهرا زهرا گفتن آدم با دین نمیشه.

باید زهرایی بود و زهرایی زندگی کرد و گرنه اون دری را که به سینه ی مادر غریبمون کوبوندن، به کلّه ی ماها خواهد خورد و آن آتشی که بر آن امیدگاه بشریت زدند ذغالش روی ما را سیاه خواهد کرد.

خدایا....

در برج حیا رخی منور زهرا

ریحانه ی حضرت پیمبر زهرا

اوصاف تو زینت کلام الله است

ای معنی آیه های کوثر زهرا

یقین دارم که این هم خالی از یمن نیست که بهار طبیعت مصادف شده است با خزان مادر عصمت، دردانه ی ختمی مرتبت حضرت زهرا سلام الله علیها.

الهی دستمان را بگیر تا توفیق همراهی با رستاخیز طبیعت را پیدا کنیم و در جهت کمال نو شویم.

اللهم عجل لولیک الفرج، منقماً لأم الحج

آمین یارب العالمین....